-
1 παρ-οράω
παρ-οράω (s. ὁράω), 1) vorbei-, übersehen; ὀλίγον μὲν πονηρὸν παρορᾶται, πολὺ δὲ γινό-μενον ἐν ὀφϑαλμοῖς μᾶλλόν ἐστι, Arist. pol. 6, 4; τὰ μικρὰ τῶν ἰχϑυδίων σώζεται διὰ τὸ παρορᾶσϑαι, H. A. 8, 19; Pol. 5, 55, 9 u. Folgde; dah. vernachlässigen, nicht beachten, sich um Etwas nicht kümmern, νόμους παριδοῦσα, Antiph. 1, 24; τὴν κοινὴν σωτηρίαν παρόψονται, Dem. 14, 5; ταῠτα ἐαϑέντα καὶ παροφϑέντα ἀπώλεσε Θρᾴκην, 10, 8; παρεωρᾶσϑαι καὶ ἐν ούδενὶ μέρει εἶναι, 2, 18, wo Bekker παρεῶσϑαι aufgenommen; ἐρῶμεν ἀλλοτρίων, παρορῶμεν συγγενεῖς Alexis bei Ath. III, 123 e; τὴν ἀλήϑειαν, Pol. 16, 20, 8. 30, 17, 4. – 2) falsch sehen, wie παρακούω; Plat. Theaet. 157 e, vgl. Hipp. mai. 300 c; Arist. de insomn. 1; vgl. Plut. adv. Stoic. 44. – 3) Einem Etwas ansehen, an ihm bemerken; τάχα γὰρ τύχοις ἂν χρηστὸν ἐξειπὼν ὅ τι μοι παρορᾷς, Ar. Av. 454; δειλίαν τινί, Her. 1, 37. Auch von der Seite nach Einem hinsehen, εἴς τινα, Xen. Conv. 8, 42, vgl. Cyr. 7, 1, 4 u. 5; εἰς τὸ πλάγιον παρορᾶν μᾶλλον ἢ εἰς τὸ πρόσϑεν, Arist. H. A. 9, 45; Sp.
-
2 παροραω
(fut. παρόψομαι, aor. 2 παρεῖδον, pf. παρεόρακα; pass.: aor. παρώφθην, pf. παρῶμμαι)1) глядеть искоса, поглядывать(εἴς τινα и πρός τι Xen.)
2) замечать, видеть(δειλίαν τινί Her.; τὸ στράτευμα ἀντιπροσιόν Xen.)
3) видеть в искаженном виде, неправильно воспринимать зрением(παρακούειν ἢ π. Plat.)
4) взирать с пренебрежением, не обращать внимания, пренебрегать, не считаться(τέν κοινέν σωτηρίαν Dem.; τέν ἀλήθειαν Polyb.)
εἴ τι τυγχάνοι παρεωραμένον Arst. — если кое-что ускользнуло от внимания5) не видеть, не замечать